Sprawdź relacje ze swoim nastolatkiem

Zaznacz to, co jest nieprawdą w twojej relacji z dzieckiem:

• zawsze szczerze i spokojnie rozmawiam z nim o tym, co czuje
• od najmłodszych lat wiem, co lubi, o czym marzy, czego się boi
• bardzo często bywają u nas w domu jego przyjaciele
• znam dobrze ich rodziców i często rozmawiamy o naszych dzieciach
• plan zajęć mojego dziecka jest mi zawsze znany
• znam wszystkich dorosłych, z którymi ma kontakt (w szkole i poza szkołą) i mogę się do nich zwrócić z każdym niepokojem dotyczącym dziecka
• mam z dzieckiem wspólne zainteresowania i lubimy spędzać razem wolny czas
• w miarę dorastania ustalamy wspólnie z całą rodziną odpowiednie dla jego wieku obowiązki oraz konsekwencje zaniedbań
• w przypadku sporu z dzieckiem, naruszenie przez niego norm naszej rodziny lub niewywiązanie się z zadań szkolnych nikt go nie wyzywa i nie bije, tylko szukamy sposobu na rozwiązanie problemu
• w naszym domu dorośli nie są wulgarni, agresywni, nie upijają się, nie okłamują i nie obrażają się wzajemnie
• staram się jak najszybciej przeprosić, gdy wyrządzę dziecku przykrość
• staram się jak najszybciej wybaczyć, gdy dziecko wyrządzi mi przykrość, przeprasza lub chce zadośćuczynić

Policz zaznaczone odpowiedzi.

9-12 "nieprawda"
Twoje dziecko może: odczuwać brak wsparcia i zrozumienia w domu;nabrać przekonania, że jego problemy nikogo nie obchodzą; czuć się osamotnione i pozostawione samo sobie. Przy pierwszym poważniejszym zmartwieniu, może mu grozić załamanie psychiczne. POROZMAWIAJ O WYNIKACH TEGO TESTU Z PSYCHOLOGIEM LUB PEDAGOGIEM.

5-8 "nieprawda"
Brakuje ci czasu lub nie uświadamiasz sobie, jak ważną osobą jesteś w życiu twojego nastolatka. Zweryfikuj swoje postępowanie według udzielonych odpowiedzi tak, by jak najszybciej poprawić relacje z dzieckiem. JEST TO KONIECZNE DO DOBREGO ROZWOJU TWEGO DZIECKA, A DLA CIEBIE - DO POCZUCIA WIĘKSZEGO SPOKOJU O JEGO BEZPIECZEŃSTWO I ZDROWIE.

1-4 "nieprawda"
Dziecko czuje się pełnoprawną częścią waszej rodziny i wie, że jest kochane, akceptowane i szanowane. Tych kilka odpowiedzi "nieprawda" przedyskutuj razem z dzieckiem. ONO NAJLEPIEJ CI POWIE, CZY TRZEBA COŚ ZMIENIĆ CZY NIE.

0 "nieprawda"
GRATULACJE! Należy ci się dyplom z wyróżnieniem za dobre rodzicielstwo i talent wychowawczy. Ale żeby przypadkiem nie popaść w samozachwyt, koniecznie podziel się ze swoim dzieckiem wynikami tego testu. Albo dostaniesz od niego jeszcze jeden dyplom, albo dowiesz się, że niektóre rzeczy widzi inaczej i czuje inaczej. Zawsze warto to sprawdzić...

opracowała Ewa Woydyłło

Wpływ wysiłku fizycznego na mózg i samopoczucie

• Ruch sprzyja powstawaniu nowych komórek w mózgu. Żyją one przez około cztery tygodnie, a następnie obumierają, jeśli się ich nie stymuluje aktywnością umysłową - na przykład zdobywaniem nowych umiejętności czy choćby rozwiązywaniem krzyżówek. 
• Aktywność fizyczna podnosi zdolności poznawcze w każdym wieku. Bez względu na to, ile masz lat, regularnie ćwicząc wzmacniasz pamięć, podnosisz zdolność do jasnego myślenia oraz umiejętność planowania.
• Ruch poprawia nastrój. Wysiłek fizyczny przyspiesza pracę serca i wpuszcza do mózgu więcej aminokwasu zwanego l-trypofanem, prekursora serotoniny.
• Ćwiczenia pomagają w walce z depresją. Poprawiają kondycję, formę i zdrowie, co podnosi samoocenę. 
• Aktywność fizyczna działa uspokajająco. Jak wynika z badań, intensywne ćwiczenia mogą złagodzić niepokój i zmniejszyć częstotliwość występowania ataków paniki.
• Ruch pomaga zapobiegać efektom demencji i choroby Alzheimera, opóźnia je i zapobiega. 
• Wysiłek fizyczny łagodzi objawy ADD (zespołu deficytu uwagi).
• Sprawność fizyczna prowadzi do lepszego zachowania u nastolatków. Jak pokazują badania, bardziej sprawne fizycznie nastolatki charakteryzują się mniejszą impulsywnością, czują się szczęśliwsze i mają większe szanse na sukces życiowy.
• Osoby, które regularnie ćwiczą, lepiej sypiają. Sport normalizuje produkcję melatoniny w mózgu i poprawia sen. Ważne tylko, żeby kończyć aktywność fizyczną mniej więcej cztery godziny przed pójściem spać.
• Aktywność fizyczna pomaga kobietom radzić sobie ze zmianami hormonalnymi. 

Daniel Amen "Zmień swój mózg, zmień swoje ciało".

Kryzys dwulatka

Dwulatek kilkanaście razy dziennie przeżywa silną frustrację. Chciałby coś zrobić, ale albo nie może z fizycznych przyczyn, albo dlatego, że rodzice mu nie pozwalają, Dlatego bardzo często reaguje złością.
Jak reagować na bunt dwulatka?

• Brak reakcji. Nie musisz reagować na wszystkie bodźce ze strony dziecka. To, że dwulatek o coś się dopomina, krzyczy, kłóci się, nie znaczy, że masz od razu wchodzić z nim w spór czy negocjacje. Dwulatek nie zawsze chce tego, o co prosi.Często sam po chwili rezygnuje bo zainteresuje go coś innego.
• Zero łez. Dwulatek nie prowadzi z rodzicami żadnej gry, nikomu nie chce dokuczyć. On nie radzi sobie ze swoimi emocjami, dlatego nie dokładaj mu swoich.
• Handel wymienny. Jeśli dużo czytasz swojemu dziecku, ma rozbudzoną wyobraźnię. Dwulatek często jest sfrustrowany, że nie rozumiesz jego potrzeb. Dla rozluźnienia pofantazjuj z nim. Dziecko nie zawsze musi dostać to, o co prosi, czasem potrzebuje jedynie zrozumienia.
• Bezpieczna przestrzeń. Stwórz w domu chociaż w jednym pokoju przestrzeń całkowicie dla dziecka bezpieczną, żeby na każdym kroku go nie pilnować.
• Ustępstwo. Nie warto za punkt honoru stawiać sobie zadania bycia nieustępliwym. Wręcz przeciwnie - gdy tylko to możliwe, niech będzie tak, jak chce dwulatek. Ucz go, że ma wpływ na swoje życie.
• Pochwała. Dzieci w tym wieku wciąż słyszą, czego nie wolno, dostają natomiast za mało informacji, z czego rodzice są zadowoleni. Dlatego gdy tylko znajdziesz okazję, chwal dziecko. Niech twojemu dziecku nie utrwali się obraz rodziców, którzy wiecznie są z niego niezadowoleni.
• Stały plan dnia. Potrzebujesz go tak naprawdę ty sam, zwłaszcza po to, żeby już rano wiedzieć, kiedy będziesz mieć chwilę spokoju. Plan dnia, komukolwiek służy, powinien być elastyczny. 
• Inne dzieci. Dwulatek, nawet jeśli jest jedynakiem, jeszcze nie potrzebuje do zabawy innych dzieci. Owszem, pragnie poprzebywać w ich pobliżu, poobserwować je trochę, ale bawić się może samodzielnie. Spotkanie z rówieśnikami w tym wieku kończą się często konfliktami i nie ma sensu na siłę ich organizować. 

Sens 9/2011

Czy grozi Ci uzależnienie?

"Nałóg, to głód miłości, akceptacji i sensu życia"

Sygnały ostrzegawcze:

• Obniżenie napięcia emocjonalnego, pocieszanie się, nagradzanie przy użyciu substancji psychoaktywnej (alkoholu, narkotyków) lub zachowań kompulsywnych (przymusu gier hazardowych, seksu, zakupów).
• Unikanie sytuacji stresujących i "wyręczanie się" innymi ludźmi w załatwianiu swoich spraw oraz rozwiązywaniu własnych problemów.
• Zaprzestanie na pewien czas używania substancji i zachowań uzależniających (czasowa abstynencja), przeplatane okresami ciągów.
• Wielokrotne podejmowanie, nieudane próby rzucenia nałogu, charakteryzujące się powtarzaniem bez przerwy tych samych mantr: "muszę ograniczyć palenie", "muszę przestać chodzić na zakupy" itd.
• Dominujące emocje, często niezależne od realnych wydarzeń, to lęk i złość, które są pretekstem do sięgnięcia po substancje lub zachowania uzależniające.
• Pogarszanie się relacji z innymi ludźmi: izolacja, ucieczka w samotność, notoryczne kłamstwa, coraz częstsze manipulacje.

Sens 9/2011

Mądra kara

Jeśli często musisz karać dziecko...

• pomyśl, czy nie za dużo od niego wymagasz
• daj mu okazję do wyhasania się gdzieś bez żadnych ograniczeń
• zadaj sobie pytanie czy je lubisz
• zastanów się, czy czasem nie wymierzasz kary, żeby zadowolić inne osoby (np. dziadków)

Najczęstsze błędy rodziców

• Pertraktowanie. To rodzic wyznacza karę. Nie pytaj dziecka, jak chce zostać ukarane. Nie wchodź z dzieckiem w układy dotyczące zmniejszenia czy zamiany kary na inną.
• Brak konsekwencji. Nie przymykaj oczu np. na bałagan u dziecka w pokoju.
• Kierowanie się emocjami. Kiedy rodzic jest zły, wzburzony, wymierza zwykle surowe kary, niewspółmierne do popełnionego wykroczenia.
• Zbyt szybka amnestia. Kara powinna być przemyślana. Rodzic musi być gotowy na poniesienie konsekwencji wynikających z jej nałożenia. Nie możesz szybko skapitulować.
• Odraczanie. Kara powinna być bezpośrednim następstwem złego zachowania. Karz od razu albo wcale.
• Wracanie wciąż do tych samych przewinień. Kara zamyka problem. Nie wypominaj dziecku tego, co zrobiło.
• Straszenie karą. Straszenie np. jak tata wróci... nie stawia cię w roli autorytetu.
• Kara zbyt surowa lub zbyt łagodna. Takie kary nie przyniosą dobrych skutków. Dziecko je zignoruje.
• Kara źle dobrana. Niedostosowana do wieku, wrażliwości i przewinienia dziecka.
• Zemsta na dziecku za własną bezradność. Czyli wrzask, szarpanie, bicie, zrzędzenie.
• Zawstydzanie lub ośmieszanie. To jedna z form przemocy psychicznej.

Sens 8/2011

Co robić, by żyć bez stresu

1. Zapewnić organizmowi codzienną dawkę ruchu, dotlenić go.
2. Poddawać się zabiegom kosmetycznym, masażom, dopieszczać ciało.
3. Respektować zegar biologiczny, zapewnić organizmowi czas na: trawienie,wydzielanie hormonów, reprodukcję komórek.
4. Spać wystarczająco długo.
5. Kłaść się do łóżka i wstawać każdego dnia o tej samej porze.
6. Czerpać radość z jedzenia, spożywać posiłki w spokoju, unikać hałaśliwych restauracji.
7. Pamiętać, że posiłek zjedzony w miłej atmosferze, spokojnie i z przyjemnością ma inny wpływ na metabolizm, niż spożyty w mniej korzystnych warunkach.
8. Pozwolić sobie raz dziennie na małą dawkę czekolady - zawiera magnez, co zapewnia dobry sen.
9. Zapamiętać raz na zawsze, że zbyt duża ilość alkoholu zakłóca sen i utrudnia organizmowi nocną regulację.
10. Zawsze jeść śniadania.
11. Spacerować na świeżym powietrzu.
12. Ziewać, śmiać się, nie być wiecznie poważnym.

D. Loreau "Sztuka prostoty".

Wcielenia mężczyzny

20-25 lat DZIELNY RYCERZYK
Wyrusza do boju z szabelką (czytaj: z motyką na słońce). Dużo chce, wydaje się, że dużo może, a kiedy za bardzo nabroi, chowa się za plecy mamusi. Bywa porywczy i nieodpowiedzialny, ale konsekwencje swoich zachowań czy decyzji chętnie przerzuca na innych.

25-30 lat BOB BUDOWNICZY 
Próbuje konstruować pierwsze poważne związki. Konfrontuje idealistyczne wyobrażenia z prawdą o kobietach. Zwykle nie jest gotowy do stworzenia związku "na poważnie". Zdarza mus się wracać na chwilę do rodziców.

35-40 lat PAN ZAGUBIONY
Przeżywa pierwsze bolesne refleksje na temat siebie, swoich możliwości i wymagań świata. Choć nikt jeszcze tego nie zauważa, on zaczyna dostrzegać swoje ograniczenia i niemoce. Próbuje je ukryć, porywa się na wielkie wyzwania, chce udowodnić sobie i światu, ile jest wart. W tym okresie robi się trudny do zniesienia dla najbliższych, izoluje się, dystansuje. Analizuje swój związek, własną karierę zawodową.

40-45 lat WOJOWNIK ŚWIATŁA
Budzą się tęsknoty męskiej duszy. Bywa, że mężczyzna wyrusz na samotną, męską wyprawę, do ośrodka medytacyjnego, albo zapisuje się na sztuki walki. Jeszcze, od czasu do czasu, kuszą go materialne zabawki, ale chwile sam na sam stają się o wiele cenniejsze. Jeśli ma syna, zbliża się do niego, by przekazać mu swoją męską wiedzę i doświadczenia. Gdy jest ojcem córki, traktuje ją jak małą kobietkę.

45-50 lat PAN ODPOWIEDZIALNY
Na tym etapie mężczyzna już wie: kim jest, jakie zasady rządzą światem, czego chce od życia, a na co absolutnie się nie godzi. Jest tolerancyjny i wyrozumiały w stosunku do swoich bliskich. Potrafi dojrzale kochać i dbać o swoją partnerkę. Bywa hipochondryczny.

50-55 lat KAMIKAZE
Jeśli ostatnia rozgrywka meczu ze światemwypada mocno na minus, bywa że mężczyzna podejmuje ostatnią próbę zmiany swojego życia. Zmienia zawód, pracę, miejsce zamieszkania, partnerkę. Znajduje sobie ryzykowne hobby, ratuje tonącego albo...zabiera żonę w podróż dookoła świata. Jeśli bilans wypada na plus - mężczyzna przestaje walczyć, a zamiast tego cieszy się urokami życia.

55-60 lat OSTATNI MOHIKANIN
To czas zamykania okresu kariery zawodowej. Mężczyzna doskonale zna już swoją wartość.Nie musi udowadniać ani sobie, ani światu, ile jest wart. Bywa,że znajduje sobie jakieś nowe hobby; hoduje karpie, uprawia grządki albo fotografuje. W tym czasie, bez wstydu, pokazuje światu swoją miękką, kobiecą część. Chodzi z żoną po zakupy, robi przetwory na zimę i z czułością pielęgnuje wnuki.

Sens 7/2011

9 zasad udanego związku

1. Lęk przeszkadza w dyskusji - staraj się go opanować.
2. Zawsze mów o tym, co tu i teraz. Bez wylewania żalów.
3. Pamiętaj, że nikt nie jest doskonały.
4. Różnica, to nie wada ani zagrożenie dla związku.
5. Dodatni bilans, to pięć do jednego (pięć pozytywnych rzeczy na jedną negatywną).
6. Zawsze okazuj szacunek i kieruj się dobrą wolą.
7. Kiedy nie masz racji, przyznaj się do tego.
8. Nigdy nie krytykuj i nie okazuj pogardy.
9. Nie zacinaj się w milczeniu.

H, McGarth "Trudne osobowości".

Sztuka prostoty

10 zasad, które pomogą Ci uczynić swoje życie prostszym i szczęśliwszym:

1. Nie akceptuj tego, czego sobie nie życzysz.
2. Nie miej poczucia winy, gdy coś wyrzucasz lub oddajesz.
3. Odróżnij swoje potrzeby od swoich pragnień.
4. Nie gromadź pustych pudełek, toreb, słoików.
5. Znajdź miejsce dla każdej rzeczy.
6. Nie bój się zmiany dobrego na lepsze, zyskasz w ten sposób zadowolenie.
7. Kupuj tylko wtedy, gdy masz pieniądze w kieszeni.
8. Miej zaufanie do rzeczy klasycznych, które dały dowody swojej jakości.
9. Przekonaj się, jak długo możesz żyć bez rzeczy, którą uważasz za niezbędną.
10. Wymień zbędne gadżety.

 Polecam
 "Sztuka prostoty" Dominique Loreau