1. Pamiętaj: nigdy nie jest za późno, aby rozpocząć udzielania pomocy dziecku z dysleksją.
2. Nie "etykietuj" swojego dziecka, nie mów o nim "dyslektyk", raczej: "Nasze dziecko ma problem dysleksji, a my razem z nim".
3. Zapewnij dziecku pomoc w domu i w szkole.
4. Nie traktuj dziecka z dysleksją jak chorego czy leniwego, nie mów o nim "zdolny leń".
5. Nie mobilizuj dziecka do nauki ani karą, ani groźbą otrzymania złej oceny. Nie motywuj go do pracy krytyką lub kpiną, obniżanie samooceny obniża też jego nadzieję na poprawę i chęć do pracy nad sobą.
6. Pamiętaj, że dziecko nie wyrośnie z dysleksji. Dysleksja jest problemem całego życia i całej rodziny.
7. Uwierz, że twoje dziecko może w szkole odnieść sukces i uniknąć niepowodzenia, jeśli będzie mu udzielona specjalistyczna pomoc.
8. Nie bój się kontaktu ze specjalistami w poradni psychologiczno - pedagogicznej, pedagogiem szkolnym i nauczycielem terapeutą w szkole dziecka.
9. Zachęcaj dziecko do udziału w zajęciach korekcyjno - kompensacyjnych, nagradzaj za pracę.
10. Współpracuj z nauczycielami i raz w tygodniu dowiaduj się u nauczyciela terapeuty, który prowadzi zajęcia korekcyjno - kompensacyjne, co robić w domu. Jeżeli dziecko uczęszcza na zajęcia indywidualne, bywaj na nich wraz z dzieckiem (po uzgodnieniu z prowadzącym) i tam wykonuj niektóre z ćwiczeń.
11. Pamiętaj, że dziecko musi pracować nie tylko w szkole pod kierunkiem nauczyciela terapeuty, ale i systematycznie w domu - do pracy w domu musisz włączyć się osobiście.
12. Wspomagaj rozwój dziecka. Razem z nim: rozmawiaj, rysuj, ucz się krótkich piosenek, rymowanek i wierszyków, układaj puzzle i klocki, czytaj książki.
13. Rozwijaj wrodzone talenty i zainteresowania swojego dziecka.
14. Dostrzegaj i chwal wszystkie, nawet najmniejsze osiągnięcia dziecka.
15. Stwórz możliwość relaksu i wspólnego przeżywania radości, jeżdżąc z dzieckiem na rowerze, systematycznie chodząc na basen, łyżwy, spacery.
M. Bogdanowicz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz